doen en genieten

Aan nieuwe dingen moet ik wennen. Lang wennen. Ik kreeg een compact camera. Met mijn telefoon kon ik lezen en schrijven als het op foto’s maken aankwam. Er zaten wel beperkingen aan. Maar nu maak ik per ongeluk een flimpje als ik een foto wil maken.



De wind staat vanmiddag precies goed. Ze blaast me naar Den Haag CS waar ik de trein terug naar huis neem. Mijn hoofd raakt alweer gebruind door de zon en ook onder het schedeldak zijn de muizenissen aan het vertrekken. Het leven lijkt weer te gaan rollen. Tevreden ben ik niet, daarvoor zijn er teveel beperkingen. Maar er is ook erg veel wel mogelijk.

Een paar keer stop ik voor foto’s van beelden. Tussen Katwijk en Wassenaarseslag klim ik over het duin naar de zee. Het kost me meer adem dan ik in mijn zadel kwijt raak. Er staan twee stoeltjes klaar. Ik ben alleen en eet een appel en sinaasappel.

De tocht zit er weer bijna op. Mijn toestel is voor het eerst echt gebruikt. Nu nog kijken of de betere techniek ook mooiere platen oplevert. Er is meer dat ik moet fine tunen en afstemmen. Niet door banjeren, omdat vooruitgaan, naar de volgende dag, het hoogste goed is. Mijn weg nauwkeurig zoeken en weten waarheen ik ga.

Fietsen en werken lijken wel medicijnen tegen het langzame vergaan. Alsof er pilaren mee gemetseld worden waartussen de rest een plaats kan krijgen, maar of die zuilen al stevig staan? Ik weet het niet. Nog even voorzichtig doen.

De trein komt langs de plaats waar mijn beide zoons zijn geboren. Ik leg mijn pen weg en stap een station eerder uit en fiets nog een stukje naar huis. Het eten zette ik vanmorgen al klaar en de kip staat op een laag pitje.

Boven: Bij de monding van de Oude Rijn staat een beeld van Nicolas Dings. De Oude Rijn vormde een deel van de noordelijke de grens van het Romeinse rijk, Limes genaamd. Dat wist ik niet toen ik er wat plaatjes van maakte. Het kunstwerk staat er mooi. De eersten maakte ik vorig jaar en vandaag de volgende.

Hier naast en onder: Een beeld van Nic Jonk in Overveen. Regelmatig fietste ik er aan de overkant van de weg langs en zag iets wat ik in het voorbijgaan niet snapte. Een maand geleden stopte ik. Nog steeds kan ik niet alle uitstekende delen thuisbrengen. Wel zie ik veel innigheid in het brons. Vandaag stopte ik weer.