zaterdag 28 februari 2015

Lek, Waal en Maas



Pro Patria

Van noord naar zuid, met pontjes over de rivieren, Lek, Waal en Maas. De pont over de Afgedamde Maas vaart op 1 maart weer, een kilometer of vijf om. Wat een prachtig land. De zon valt op het land, bijna alsof het al lente is, maar nog wel met de lange schaduwen en getemperd licht.

In Vianen draai ik naar een bronzen beeld aan de kant van de Buitenlandpoort, net buiten het oude centrum en de stadswal. Het ziet er mooi stoer en een tikkeltje exotisch uit. 40-45 lees ik meteen. 'Er zijn hier aan het einde van de oorlog vier mensen gefusilleerd,' zegt een man die langs wandelt. 'Over Verhoef heb ik net nog een artikel gelezen. Hij organiseerde die staking in '42,' vult hij aan. Los van de oorlog vind ik het beeld mooi.

Als ik thuis kom zoek ik het op. Het gaat om een geknielde vrouw die de eed van trouw zweert aan het vaderland. Dit in de geest van: 'Ben ik van Duitsen bloed. Den vaderland getrouwe. Blijf ik tot in den dood.' Onze eigen versie van Pro Patria Mori met extra ranzig randje. Een bruidje voor het vaderland. Mijn plezier in het beeld is opeens weg. En waarom herkende ik het gebaar van 'trouw zweren' niet meteen.

Hoe zat het eigenlijk met P. Verhoef, vraag ik me af. Hij was Nederlands agent lees ik en actief in Friesland. Werkte bij de Verblifa N.V. fabriek in Utrecht. Verder kom ik zo snel niet.

De zon schittert op het water. Ik zie zilverreigers, wielen, vlak rivierenland, dijkdorpjes (met bemoste daken) en hoor de stilte van het Brabants landschap in het donker. Alleen de varkens ruik je. In de trein terug lees ik voorop de Volkskrant dat studenten niet langer aan een Universiteit willen studeren waar rendementsdenken het beleid bepaalt en meer inspraak eisen. Een kiem van hedendaags verzet?

Candelight
weet je wel
wat het is
houden van?

dat is er zijn
als je nodig bent

als je het weet
dan nog
is het moeilijk
er naar te leven

bovendien
houden van
betekent ook
samen genieten

van liefde
bos en bloemen
kinderen en poëzie

helemaal weet je
het nooit,
maar zonder is het
onmogelijk

Ik zal er zijn



De foto's kan je aanklikken voor een grotere versie ervan.


8 opmerkingen:

Anoniem zei

Een Stauthamer (het beeld). http://nl.wikipedia.org/wiki/Cephas_Stauthamer

Kon slechter.

Antoinette Duijsters zei

Hou van het licht in deze tijd, juist omdat het nog niet zo hard is.

martin zei

Blew het is prachtig qua vorm, uitstraling en vrouwen figuur. Alleen als ik dan over de betekenis ervan nadenk, dan is het net alof er een scherm voor dat moois wordt getrokken. Het blijft mooi!

martin zei

Het licht in de late middag tovert vroeg twintigste eeuwse boerijen (en eerder) met wat bomen om tot 17e eeuwse romantiek, alsof ik door de Gouden Eeuw fiets.

Anoniem zei

“When will my country die for me?”

(Grace Slick)

martin zei

it seems some pills make you smarter

Anoniem zei

Candelight: Misschien moeten meer mensen er over nadenken. Het komt mij vaker voor dat houden van vooral eigen behoeftebevrediging is.
En het is ook helemaal in de mode dat we vooral moeten kijken naar wat goed voor ons is. Waar is de tijd dat liefde betekende dat je keek naar wat goed voor de ander is?

Een lieve slotzin. Mooie foto's. Die zager in de boom lijkt zo klein dat je bijna iets mysterieus verwacht.

martin zei

En dan is zo'n zin schrijven honderd keer makkelijker dan er naar te leven. Maar als je dat weet dan gaat het al weer beter.